استراسیسم

«لغت نامه دهخدا»

[اُ] (فرانسوی، اِ)(1) (از یونانی استراکن(2)، بمعنی صدف، زیرا مردم اثینه رأی خود را بر صدف می نوشتند) قضاوت ملت اثینه که بدان وسیله یک تن مدنی(3)مظنون مدت ده سال نفی بلد میشد و این امر پس از سقوط پیزیسترات جبار و دو پسر وی معمول گردید. میلتیاد، تمیستوکل، آریستید، سیمُن مشمول این قانون شدند. رجوع به استراکیسمس شود.
(1) - Ostracisme.
(2) - Ostrakon.
(3) - Citoyen.