استمخار

«لغت نامه دهخدا»

[اِ تِ] (ع مص) برابر باد ایستادن تا راحت گیرد. (از منتهی الارب). طلب آمدن باد کردن که از کدام طرف می آید. (منتخب اللغات). استمخار؛ استقبال الریح بالانف و جاء فی الحدیث بمعنی استدبار الریح. (تاج المصادر بیهقی). || بینی فرا بوی داشتن که از کجا می آید. (منتخب اللغات).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر