استمراء

«لغت نامه دهخدا»

[اِ تِ] (ع مص)(1) گوارنده آمدن. (تاج المصادر بیهقی). گوارا شدن. (وطواط). گواریدن گذشتن: فهو [ ای حشیش ] اکثر غذاء الاّ انه اعسر استمراء. (ابن البیطار). || گوارا پنداشتن. خوشگوار یافتن طعام را. (منتهی الارب). || بگوارانیدن. || دوشیدن خواستن. (تاج المصادر بیهقی).
(1) - Defecation.