استمطار

«لغت نامه دهخدا»

[اِ تِ] (ع مص) باران خواستن. (منتهی الارب) (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). طلب باران کردن. باران جستن.
- استمطار کردن؛ باران خواستن.