«لغت نامه دهخدا»
[اِ] (ع مص) بیخ آور شدن تنهء خرما. بیخاور شدن داک (؟) [ در ؟ ] خاک. (تاج المصادر بیهقی): فسیل مستأرض؛ نهال خرما که مر او را بیخ در زمین رفته باشد و اگر بر تنهء مادر خود روید آن را راکب گویند. ودیه مستأرضه؛ نهال خرما که نو بر زمین رسته باشد. || استیراض قرحه؛ ریمناک شدن آن. (از منتهی الارب).