استیلپن

«لغت نامه دهخدا»

[اِ پُ] (اِخ)(1) یکی از حکمای یونان قدیم. وی از مردم مغاره و تلمیذ دیوجانس (دیوژن) و استاد ذنن بود و در سنهء 310 ق. م. میزیست و در علم منطق تخصص داشت.
(1) - Stilpon.