اسفاگوی

«لغت نامه دهخدا»

[اَ سَ] (نف مرکب) دریغا گوی. متأسف :
فراق تو اسفاگوی کرد خلقی را
بدان سبب که ز یوسف بسی تو خوبتری.
سوزنی.
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر