یک طرف

«لغت نامه دهخدا»

[یَ / یِ طَ رَ] (اِ مرکب، ق مرکب) یک سو و یک کناره و در یک کنار. (ناظم الاطباء).
- یک طرف افتادن؛ مقابل شدن. طرف شدن. (آنندراج).
- یک طرف شدن؛ یک طرف افتادن. مقابل شدن. طرف شدن. (غیاث).