«لغت نامه دهخدا»
[اِ نُ سَرْ را] (اِخ) ابومحمد جعفربن احمدبن حسین. قاری و حافظ و ادیب و شاعر. صاحب اشعاری نیکوست و او راست: کتاب مصارع العشاق. و از ابوعلی بن شاذان و ابوالقاسم بن شاهین و خلاّل و برمکی و جز آنان روایت دارد.