«لغت نامه دهخدا»
[اِ نُ سُ رَ] (اِخ) ابوالعباس احمدبن عمر بن سریج شیرازی، ملقب به بازاشهب. از علمای شافعی و فقها و متکلمین آن مذهب. متوفی به بغداد305 ه .ق . میان او و محمد بن داود در حضور ابوالحسن علی بن عیسی مناظراتی رفته است. او را بر همهء اصحاب شافعی حتی مزنی ترجیح می داده اند. ابن سریج در شیراز منصب قضا داشت. او را بیش از چهارصد تألیف بوده است و از جمله کتاب الرد علی عیسی بن ابان. کتاب التقریب بین المزنی و الشافعی. کتاب جواب القاشانی. کتاب مختصر فی الفقه و کتابی مبسوط در علم فرائض.