«لغت نامه دهخدا»
[اِ نُ صَفْ فا] (اِخ) کنیت چند تن از دانشمندان ریاضی و جز آن: 1 - ابوالقاسم احمدبن عبدالله قرطبی ریاضی. او در قرطبه تدریس علوم ریاضیه میکرد و در فتنه که بدانجا افتاد بدانیه در ساحل شرقی اندلس پناهید و تا آخر عمر بدانجا ببود. او راست کتابی در اسطرلاب و زیج بطریقهء سندهند. 2 - محمد بن عبدالله قرطبی، برادر احمد سابق الذکر. استاد در عمل اسطرلاب، و گویند ماهرتر از او در این فن نیامده است. 3 - ابوعبدالله محمد ادیب قرطبی. او سواحل شمالی افریقا را سیاحت کرد و بغداد را نیز بدید. در فاس و تونس و دیگر بلاد تدریس کرد و اشعار نیکو دارد. وفات 639 ه .ق . 4 - جلال الدین علی بن یوسف ماردینی. ادیب و شاعر. کاتب ملک منصور ناصرالدین ارتقی و به سال 658 ه .ق . آنگاه که مغولان ماردین را تسخیر کردند بقتل رسید. او راست: کتاب انس الملوک.