«لغت نامه دهخدا»
[اِ نُ صَ بُ] (اِخ)معرب چهاربخت. نام او عیسی، از مردم جندیشاپور. طبیب ماهر و معروف. از تألیفات او کتابی است الفبائی به نام قوی لادویه المفرده [ کذا ] . (ابن الندیم). و قفطی گوید او شاگرد جرجیس بن بختیشوع بوده و آنگاه که منصور خلیفه برای علاج خویش به بیمارستان جندیشاپور مراجعه و از آنجا جرجیس را به بغداد طلب کرد چون بختیشوع خود مریض بود ابن صهاربخت را بنزد خلیفه فرستادن خواست و او سر باززد و بختیشوع ابراهیم شاگرد دیگر خویش را بخدمت خلیفه گسیل کرد.