«لغت نامه دهخدا»
[اِ نُ صَ] (اِخ) تقی الدین ابوعمرو عثمان بن عبدالرحمن بن عثمان نصری شهرزوری. اص ایرانی از نژاد کرد و پدرش از فقها بوده. تقی الدین نزد پدر فقه آموخت و هم بموصل در خدمت دانشمندان آنجا کسب علوم دیگر کرد، آنگاه بخراسان رفت و از روات آنجا حدیث شنود و از آنجا به شام شد و در قدس شریف و دمشق بتدریس اشتغال ورزید، و او در سه مدرسهء رواحیه، زمردخاتون (نام دختر صلاح الدین) و دارالحدیث درس میگفت و ابن خلکان چنانکه خود گوید یک سال نزد او تلمذ کرده است. مولد او به سال 577 ه .ق . و وفات 643 بوده است.