«لغت نامه دهخدا»
[اِ نُ یَ / لِ وَیْهْ] (اِخ)ابوالقاسم جعفربن محمد بن موسی بن قولویهِ قمی بغدادی. محدث شیعی، شاگرد ابوجعفر کلینی و استاد مفید. در فهرست نجاشی نام مؤلَّفات کثیرهء او آمده، و از آن جمله است کامل الزیاره. وفات او به سال 368 ه .ق . در بغداد و مدفن او بکاظمین است. و گاه کنیت ابن قولویه بر پدر صاحب ترجمه محمد بن موسی اطلاق شود. او نیز محدث و تلمیذ سعدبن عبدالله اشعری و استاد کشی صاحب رجال است و تربت او بقم باشد.