بازبریدن

«لغت نامه دهخدا»

[بُ دَ] (مص مرکب) از چیزی دل برداشتن. قطع کردن. ترک کردن. بریدن :
خو بازبریدم از خورشها
فارغ شده ام ز پرورشها.نظامی.
|| پیمودن. سپریدن. طی کردن راه و جز آن. || قطع طریق. راه زدن : اطراف و حوالی ولایت او بازمیبریدند. (ترجمهء تاریخ یمینی). او [ هارون بن ایلک ] بتدریج حواشی آن ملک بازمیبرید و در تیسیر مراد و تحصیل مقصود چشم باز میکرد. (ترجمهء تاریخ یمینی).