بازپس رفتن

«لغت نامه دهخدا»

[پَ رَ تَ] (مص مرکب)بعقب رفتن. (ناظم الاطباء). پس پس رفتن. واپس رفتن : احمد جنگ میکرد و بازپس میرفت. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص436).
هر کمان کز پس کشندش بیشتر
تیر او بیشک رود در پیشتر
بازپس نرود بره گر حیله ساز
کی تواند جُسْت ز آب رود باز؟عطار.
و رجوع به بازپس سپردن شود.