بازپس گشتن

«لغت نامه دهخدا»

[پَ گَ تَ] (مص مرکب)عقب گشتن. برگشتن. بازگردیدن. مراجعت کردن. تقهقر :
آن بخارم بهوا بر شده از بحر به بحر
بازپس گشته که باران شدنم نگذارند.
خاقانی.
چو جبریل از رکابش بازپس گشت
عنان برزد ز میکائیل بگذشت.نظامی.
بازپس گرد و کار خویش بساز
دست کوتاه کن ز رنج دراز.نظامی.
وز آنجا بازپس گشتند غمناک
نوشتند این مثل بر لوح آن خاک.نظامی.
تب باز ملازم نفس گشت
بیماری رفته بازپس گشت.نظامی.