بازپس گردیدن

«لغت نامه دهخدا»

[پَ گَ دی دَ] (مص مرکب) برگشتن. بازگشتن. مراجعت کردن. تقهقر : و اما اهل، مرا نه اهل است و نه مال، بازپس گردید و از پیش عمر بیرون آمد. (تاریخ قم ص 305).
بازپس گردم چون اشک غیوران از چشم
که ز غیرت سوی مژگان شدنم نگذارند.
خاقانی.
دوستان آمدند تا لب گور
قدمی چند و بازپس گردید.
سعدی (صاحبیه).
و رجوع به بازپس شدن شود.