بازخیز

«لغت نامه دهخدا»

(اِمص مرکب) بازخاست. قیامت و روز عدالت. (ناظم الاطباء). || (نف مرکب) بازخیزنده. از نو بلندشونده :
سگان بیگانه را آواز خیزست
کجا باشد فتاده بازخیز است.
میرنظمی (از شعوری ورق 164).