بازداشتنی

«لغت نامه دهخدا»

[تَ] (ص لیاقت) لایق حفظ و نگاهداری. || کسی که درخور بازداشت و توقیف است : و هر که بازداشتنی بود فرمود تا حبس کردند. (فارسنامهء ابن البلخی ص981).