بازدانگان

«لغت نامه دهخدا»

[نَ / نِ] (اِ) جِ بازدانه. عریان البذور(1). گیاهانی که تخمک و دانه هایشان برهنه است، یعنی در تخمدان یا برون بری (پوش میوهء حاصل از جدار تخمدان در رسیدن، مثل پوست گندم) قرار ندارد. مانند کاج و سرو و امثال آنها. ( اندام شناسی پارسا ص119 فهرست). بازدانگان حدفاصل بین نهاندانگان و نهانزادان میباشند. (گیاه شناسی ثابتی ص 296 و 417).
(1) - Gymnospermes.