بازشنیدن

«لغت نامه دهخدا»

[شِ دَ] (مص مرکب) شنیدن :
هرگز جماعتی که شنیدند سرعشق
نشنیده ام که باز نصیحت شنیده اند.
سعدی (بدایع).
تا بار دگر دبدبهء کوس بشارت
و آواز درای شتران بازشنیدیم.
سعدی (طیبات).
و رجوع به شنیدن شود.