بازودراز

«لغت نامه دهخدا»

[دِ] (اِخ) لقب بهمن پسر اسفندیار. (آنندراج) :
دگر بار گفتا بمن گوی راز
که بازوی بهمن چرا شد دراز.
نظامی (از آنندراج) (از غوامض سخن).
تیع زنت بهمن بازودراز
نوبتیت سنجر نوبت نواز.
میرخسرو (از آنندراج).