بازیکده

«لغت نامه دهخدا»

[کَ دَ / دِ] (اِ مرکب) بازیگاه. (آنندراج). بازی جا. محل بازی و نمایش :
از شوخی طفلان شده پامال هوسها
بازیکدهء لابه و لاغ است دل ما.
ظهوری (از آنندراج).
و رجوع به بازیگاه شود.