باعث

«لغت نامه دهخدا»

[عِ] (اِخ) (جفر...) جفر(1) باعث در سرزمین بکربن وائل و منسوب به باعث بن حنظله بن هانی الشیبانی است. (از معجم البلدان).
(1) - جفر یعنی، چاه نابر آوردهء فراخ یا اندک برآورده. (منتهی الارب).