باعونیه

«لغت نامه دهخدا»

[نیْ یَ] (اِخ) منسوب به باعون از قرای عجلون در شرق اردن است. عائشه دختر یوسف بن احمدبن ناصربن حلیفه الباعونیه، اصلاً از دمشق بود. صاحب دیوان الاسلام گوید: عائشه دختر یوسف بن احمد، زنی دانشمند و ادیب و خردمند و صوفی و مادر عبدالوهاب دمشقی شافعی بود و مؤلفاتی دارد. او در دمشق تولد یافت و ادب و لغت در آنجا آموخت و بسال 919 ه . ق. بمصر مهاجرت کرد و چندی بعد بازگشت و سپس در سال 922 ه . ق. حلب را دید. از آثار او «بدیعیه» و «الفتح الحقی من منح التلقی» را میتوان نامبرد، کتاب اخیر در باب صوفیه است. هم چنین «الملامح الشریفه فی الاَثار اللطیفه» در اشارات متصوفه و «در الغائص فی بحر الخصائص» منظومه و «اشارات الخفیه فی المنازل العلیه» ارجوزهء صوفیانه را باید نامبرد. این زن در حدود 925 ه . ق. در قاهره وفات یافت(1). مطلع بدیعیهء باعونیه این است:
فی حسن مطلع اقمار بذی سلم
اصبحت فی زمره العشاق کالعلم.
(1) - در معجم المطبوعات سال وفات او 922 ذکر شده است.