«لغت نامه دهخدا»
[غِ سَ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) آنچه امروز باغچه گویند. (یادداشت مؤلف). باغی که به خانه متصل باشد باغِ سَرای گویند : یزدجرد شهریار روزی نشسته بود بر دکان باغ سرای و انگشتری پیروزه در انگشت داشت. (نوروزنامه).