«لغت نامه دهخدا»
[غِ سَ دَ] (اِخ) نام باغهای وسیعی در حدود چهارصد هزارگز مربع که در ساحل جنوبی زاینده رود از پل اللهوردی خان تا پل خواجو امتداد می یافته و آینه خانه و هفت دست و نمکدان در باغ مزبور قرار داشت. در سال 1065 ه . ق. به دستور شاه عباس دوم، پل معروف جویی را که از پلهای تاریخی زاینده رود و بین دو پل اللهوردی خان و خواجو قرار دارد ساخته اند. (از گزارشهای باستانشناسی ج 3 ص199).