بافرگ

«لغت نامه دهخدا»

[فَ / فِ رَ](1) (اِخ) نام موبد میشان در اوایل عهد حکومت ساسانیان. چندین سنگ قیمتی به دست آمده است که صورت و نام موبدان بر آنها منقوش است، از جمله یکی پاپک موبد خسروشادهرمز...دیگر بافرگ موبد میشان. (ایران در زمان ساسانیان ص138). در کتابخانهء ملی پاریس مهری هست که صورت و نام شخصی موسوم به بافرگ را که مغان مغ آذر گشسب بوده است بر آن حک کرده اند. (همان کتاب 191). و رجوع به سبک شناسی ج 1 ص51 و نیز رجوع به بافرغ شود.
(1) - Bafarragh.