«لغت نامه دهخدا»
[قِ] (اِخ) قمی طبیب. از اطباء قرن یازدهم ایران. در تحفهء حکیم مؤمن بعنوان «از حکیم محمدباقر قمی» از او نقل میکند. تحفه، قسم دوم، باب دوم ورق 145 چاپی: حب نزله از مرحوم حکیم محمدباقر قمی: زعفران، بزرالبنج، افیون، صمغ عربی، تخم کاهو، بنج، لفاح، رب سوس و نشاسته. (از تحفهء حکیم مؤمن چ جدید ص323).