«لغت نامه دهخدا»
(ص مرکب) (از: با+ کار) دارای کار. مشتغَل. مشتغِل. (منتهی الارب). مقابل بی کار. (ناظم الاطباء). در تداول عوام، شاغل مقامی یا منصبی. (یادداشت مؤلف). و رجوع به کار شود.