بخسلوس

«لغت نامه دهخدا»

[بَ سِ] (اِخ) نام پادشاهی (در داستان وامق و عذرا) که عذرا را بقهر و تعدی و عنف برده بود. (از برهان قاطع) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از فرهنگ سروری) :
یکی شاه بد نام او بخسلوس
که با حیله و رنگ بود و فسوس.عنصری.
حال اصحاب کهف و دقیانوس
قصهء بخسلوس و شهر فسوس.سنایی.