بخصاء

«لغت نامه دهخدا»

[بَ] (ع ص) زنی که در چشم خانهء وی گوشت پاره ای رسته باشد. ج، بُخْص. (ناظم الاطباء). و رجوع به بخص و ابخص شود.
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر