بخودی خود

«لغت نامه دهخدا»

[بِ خوَ / خُ یِ خوَدْ / خُدْ] (ق مرکب) بنفسه و بشخصه. بتنهایی. تنها. (از ناظم الاطباء). بنفسه. بذاته. (از آنندراج). بی محرکی و باعثی دیگر. اتوماتیکمان(1). (یادداشت مؤلف): مباشره؛ بخودی خود بکاری قیام کردن. استبداد؛ بخودی خود بکار ایستادن. (تاج المصادر بیهقی).
.
(فرانسوی)
(1) - Automatiquement