بخیه دوز

«لغت نامه دهخدا»

[بَخْ یَ / یِ] (نف مرکب) آنکه بخیه می دوزد :
چه گوید کس از شوخی بخیه دوز
کزو بخیهء چشم من گشت روز.
میرزا طاهر وحید (از آنندراج).