بدآگاهی

«لغت نامه دهخدا»

[بَ] (اِ مرکب) خبر بد. خبر مرگ. نعی. (یادداشت مؤلف) :
ور از من بدآگاهی آرد کسی
مباش اندرین کار غمگین بسی.فردوسی.