بد آموختن

«لغت نامه دهخدا»

[بَ تَ] (مص مرکب) بد و زشت تعلیم دادن :
بپروردشان از ره بدخویی
بیاموختشان کژّی و جادویی...
ندانست خود جز بد آموختن
جز از کشتن و غارت و سوختن.فردوسی.