«لغت نامه دهخدا»
[بِ / بِ نِ] (ع اِ) بصیغهء تثنیه، دو بداد که بر پشت ستور بندند تا ریش نگردد. (ناظم الاطباء). هر دو طرف زین و کوسهء (ظ:کوههء) اسپ. بَدیدان. (کشف اللغات از آنندراج). و رجوع به بَداد شود. || هر دو خانهء خرجین. (کشف اللغات از آنندراج).