بداندرون

«لغت نامه دهخدا»

[بَ اَ دَ] (ص مرکب) بدباطن. بدفطرت. بدذات: او را یزدجرد گناهکار گفتندی از آنچه معیوب و بداندیش و بداندرون بود. (فارسنامهء ابن البلخی ص 74).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر