بدپلاس

«لغت نامه دهخدا»

[بَ پَ] (ص مرکب) بدرفتار. مکار. بدروش :
بس که با من بدپلاسی کرد چرخ بدپلاس
دوش بختم را پلاس دادخواهی شد لباس.
شانی تکلو.