بدروشن

«لغت نامه دهخدا»

[بَ رَ وِ] (ص مرکب) بدرفتار. (یادداشت مؤلف) :
شفیع باش بر شه مرا بدین زلت
چو مصطفی بر دادار بدروشنان را.
دقیقی (از یادداشت مؤلف).