بد و بیراه

«لغت نامه دهخدا»

[بَ دُ] (اِ مرکب، از اتباع)(1) کلام زشت. ناسزا.
- بد و بیراه گفتن؛ فحش دادن و متلک گفتن. (فرهنگ لغات عامیانهء جمال زاده).
(1) - مرکب از: بد + و + بیراه.