«لغت نامه دهخدا»
[بُدْ دَ] (ع اِ) بهره ای از هر چیز. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ج، بِدَد. || طاقت. || غایت چیزی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء): بینی و بینک بده؛ ای غایه و مده. (لسان العرب از ذیل اقرب الموارد).