بدهوا

«لغت نامه دهخدا»

[بَ هَ] (ص مرکب) که بخیالات بلندتر از حد و حق خویش افتاده باشد. (یادداشت مؤلف).
- بدهوا شدن (طفل یا زیردستی چون نوکر و -خادمه و غیره)؛ بد آموخته شدن. بتحریک و فریب در بدخواهی از حد خود بیرون شدن خواستن. (یادداشت مؤلف).