«لغت نامه دهخدا»
[بَ ءَ] (ع مص) بد و زشت گفتار گردیدن. بَذْء. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). بدزبان شدن. بیهوده گوی شدن. (یادداشت مؤلف). || حقیر شدن. بَذْء. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). || (اِ مص) زشت گفتاری. بدزبانی. (یادداشت مؤلف). - بذائت لسان؛ بدزبانی. ذرب. (یادداشت مؤلف). و رجوع به بذء شود.