بذی

«لغت نامه دهخدا»

[بَ ذی ی] (ع ص) بیهوده گوی و بدزبان. (منتهی الارب) (آنندراج). بی شرم. (نصاب از یادداشت مؤلف) (مهذب الاسماء). مرد فاحش بی شرم. (غیاث اللغات). ناسزاگوی. ج، ابذیاء. (از اقرب الموارد). هرزه گوی. (یادداشت مؤلف).