بذیون

«لغت نامه دهخدا»

[بَذْ] (اِ) قماش نفیس. (برهان قاطع) (از فرهنگ رشیدی) (از آنندراج) (انجمن آرا). اقمشهء خوب نفیس. (فرهنگ سروری) :
برز بالا بود بلند برین
هست بذیون قماشهای گزین.
(فرهنگ منظوم از فرهنگ سروری).