«لغت نامه دهخدا»
[بَ ءَ] (ع اِ مص) براءت. رجوع به براءت شود. - برائت ذمه؛ پاکی ذمه از وام و قرض. وارهیدگی ذمه از وام و دین. (ناظم الاطباء).
