«لغت نامه دهخدا»
[بَ] (ع اِ) جِ بُرْبور. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به بربور شود. || طعامی است که از دانه های خوشهء مالیده با شیر تازه ترتیب دهند. (منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء).