برانباردن

«لغت نامه دهخدا»

[بَ اَمْ دَ] (مص مرکب)انباردن. انباشتن.
ور سر بکشد خرد ز هشیاری
برپشتش بار دین برانبارد.ناصرخسرو.
رجوع به انباردن شود.